Ne pazarin per Krishtlindje

Një grua ishte per pazaret e Krishtlindjeve me dy fëmijët e saj.

Pas shumë orë kerkimi për të shikuar në cdo raft per lodrat dhe gjithçka tjetër te imagjinueshme, dhe pasi kishte dëgjuar pafundesisht të dy fëmijët e saj duke i kërkuar për çdo gjë qe shihnin në ato rafte, ajo më në fund shkoi drejt ashensorit me dy fëmijët e saj.

Ajo ndjente te njejten ndjenjë çfarë shumë prej nesh mendojnë gjatë kohës sezonit të festave të vitit.

Presion dërrmues për të shkuar në çdo feste, çdo grupim, provosh të gjitha ushqimet, duke blere dhurata te përsosura për çdo person në listën tonë tregtare, duke u siguruar qe nuk harrojmë askënd në listën tonë, dhe presionin qe t'i përgjigjemi të gjithë atyre që na ka dërguar një dhurate apo kartoline.

Me në fund u hapen dyert e ashensorit dhe një turmë hyri brenda. Gruaja duke shtyrë tehiqte me zvarritje dhe dy fëmijët e saj sebashku me të gjitha çantat.

Kur dyert u mbyllen ajo nuk mund të mbante më dhe më tha, "Kushdo që e filloi këtë punen e Krishtlindjeve,  duhet të gjendet, te lidhet dhe t’i futet nje plumb kokes"

Nga fundi I ashensorit te tejmbushur, të gjithë dëgjuan një zë të qetë qe u përgjigj, "Mos u shqetësoni, ne tashmë e kemi kryqëzuar  Atë."

Pjesa tjetër e udhëtimit në ashensor ishte mjaft i qetë.

Mos harroni këtë vit për të kujtuar Ate per te cilin filloi perkujtimi e Krishtlindjes në çdo mendim tuaj, vepër, blerje, dhe bisede.

Nëse ne të gjithë e bëjme kete gje, thjesht mendoj se bota do te jete shume e ndryshme. (Luka 2:1-20)

Ç’TE BESH KUR MIKUT TEND I DHEMB SHPIRTI NGA DHIMBJA ?

“Nëse mund të bëj diçka për ty…." ishin fjalët që dëgjova shpesh nga gojët e njerëzve që donin të ndihmonin sadopak në lehtësimin e dhimbjes së mikut të tyre, që kish humbur njeriun e zemrës.
Pse disa njerëz duket sikur dinë se çfarë të thonë në raste të tilla ndërsa të tjerët përpiqen me zor?  E vërteta është që t’i qëndrosh pranë dikujt që iu ka thyer zemra është e vështirë. Kemi frikë se mos themi fjalën e gabuar, pyesim të tjerët se çfarë thuhet në raste të tilla, është vështirë apo jo?
Megjithatë ne përpiqemi të lehtësojmë dhimbjen nën fjalët e Jezusit: “Qani me ata që qajnë”. Te Isaia 61:2 thotë "ngushëllo ata që vajtojnë" . Kur na thyhet zemra për dikë tjetër, ne reflektojmë trishtimin e Perëndisë. Por si mund të reflektojmë ngushëllimin e Perëndisë? Së pari kemi nevojë të kuptojmë së çfarë bën ngushëllimi dhe çfarë nuk përfshin.

Të ngushëllosh nuk do të thotë të shpjegosh vullnetin e Perëndisë.
Në Shqipëri dëgjojmë shpesh: E mori Zoti, apo Zoti e donte shumë këtë fëmijë saqë e mori lart, etj si këto. Megjithëse mund të thuhen me qëllim të mirë nuk ndihmojnë askënd përveçse ia vendosin të gjithë përgjegjësinë për fatkeqësinë e ndodhur Perëndisë. Perëndia nuk “shpërblen” me sëmundje a vdekje, dikë sepse bëri diçka të keqe, nuk po vete në kishë rregullisht, nuk po jep të dhjetën, e të tjera si këto. Perëndia është një Atë i mirë dhe kjo nuk është kjo mënyra e Tij e disiplinimit.  Eshtë e natyrshme nevoja jonë për të  shpjeguar vuajtjet e njerëzve. Dhe Jezusi u pyet “Kush ka mëkatuar ky apo prindërit e tij, që ka lindur i verbër?” (Gjon 9:2). Jezusi u tha që gjërat nuk janë gjithmonë kaq të prera. Në këtë rast ai tha që ai njeri ishte aty për të treguar veprat e mëdha të Perëndisë. Më ka ndodhur që kam qenë i shpejtë për të gjykuar dhe gjetur shkakun e fatkeqësisë së dikujt, por kur më kanë ndodhur vetë kam reflektuar më shumë dhe kam kuptuar që kam qenë gabim.

Të ngushëllosh nuk do të thotë të rregullosh problemin. Kur dikush ka humbur një fëmijë ndërsa lindte i kanë thënë: ngushëllohu të paktën që mund të lindësh përsëri apo ke fëmijët e tjerë që të presin në shtëpi. Njëherë ndërsa isha i sëmurë më erdhi mendimi, tani që je sëmurë je duke mësuar sesa vuajnë të tjerët kur janë në këtë gjendje, në mënyrë që t’i ndihmosh.
Këto nuk ishin fjalët që më ndihmuan në ato momente. T’i tregosh njerëzve sesa do mësojnë ata nga kjo humbje apo vuajtje nuk i ndihmon apo ngushëllon shumë ata. Këto lloj “përfitimesh” nuk mund ta zëvendësojnë boshllëkun që ndjen ai që ka humbur të afërmin.
 
Të ngushëllosh nuk do të thotë të citosh vargjet e duhura biblike. Nuk e harroj historinë e treguar nga një pastor që kish humbur të birin. Ai kishte vlerësuar shumë në ato momente të vështira, jo ata që i kishin dhënë vargje biblike për atë rast, por dikë që kishte qëndruar pa fjalë pranë tij me orë të tëra, si te varri i djalit dhe te divani i shtëpisë.
 
Të ngushëllosh do të thotë t’i tregosh mikut: jam këtu për ty
Të ngushëllosh dikë do të thotë të fokusohesh në ndjenjat e tij/saj dhe jo të tuat. Meqë nuk arrijmë dot të shpjegojmë burimin e fatkeqësisë apo ta rregullojmë atë, kemi nevojë të përqëndrohemi sesi t’i plotësojmë nevojat e mikut tonë sa më mirë që kemi mundësi, ndoshta në mënyrat e mëposhtme:
 
Merr pjesë. Më parë kam menduar se duke qenë i pafuqishëm të ndryshoja diçka, ndihesha fajtor e shmangia pjesëmarrjen time në funeral. Kam gjykuar dhe njerëz të tjerë që më dukeshin sikur vinin për vizita,
thjesht për detyrë/zakon dhe nuk shikoja në to ndonjë shenjë keqardhje. Prania jonë gjatë pritjeve të njerëzve në shtëpi apo në ceremoninë e varrimit, ka vlerë ashtu siç ka dhe një shtrëngim dore apo një përqafim.
 
Dëgjo. Inkurajoje mikun tënd të shprehë atë që ndjen. Përgjithësisht gratë vuajnë në heshtje sepse të tjerët nuk hapin një diskutim në lidhje me humbjen e tyre. Duke ditur që ajo do të ketë vështirësi të shikojë të nesërmen pa të afërmin e saj, atëherë mund t’a pyesësh: “Çfarë kishe më të vështirë sot?”
Dëgjoji përgjigjet e tij/saj. Vazhdoje bisedën në mënyrë që miku juaj të ketë mundësi të zbrazë ndjenjat e veta.

Thuaji sesa ju ka prekur humbja e personit. Tregoji për kujtimet e bukura që ke patur (sado të pakta të jenë) me personin e tij/saj të dashur. Akoma nuk e kemi zakon, por ndoshta mund të ndihmojë një kartolinë e bërë për këtë rast. Efektin e saj e kam provuar kur në një moment të vështirë më vjen një kartolinë nga një vëlla që jetonte në Amerikë, i cili nuk dinte asgjë për gjendjen time, por kish shkruar fjalë që akoma i kujtoj. Ajo kartolinë ishte më e çmuar në ato momente se çdo gjë tjetër.
 
Thuaji që je lutur për të. Barra e ngarkuar me dëshpërim lehtësohet kur dikush e mban atë në lutje, por është mirë t’ia bësh të njohur jo për të marrë ndonjë lëvdatë, por për ta bërë të ndjehet jo i vetmuar.

Trego nga jeta jote një vështirësi që ke kaluar. Ata që humbin dikë i duket vetja si të vetmit që kanë kaluar një dhimbje të tillë, por kur i tregon ngjashmërinë e veprimeve të tua në raste të tilla, e ndihmon personin të jetë i lirë të shprehet ashtu siç e ndjen. Por kujdes, mos thuaj: “E di si ndjehesh!” Secili ka dhimbjen e vet. Megjithëse çdo dhimbje është e ndryshme historia jote mund t’i ndihmojë ata të shohin që nuk janë të vetmit që janë ndjerë si të humbur dhe të vetmuar. Lejo Zotin t’i ngushëllojë ata përmes teje (2 Kor 1:4).
 
Ofro më shumë sesa fjalë. Shpesh nëse i pyet njerëzit se çfarë kanë nevojë, jo gjithmonë ata e pranojnë/mendojnë që kanë nevojë nga ty. Hap sytë të shikosh dhe hap veshët të dëgjosh për diçka që mund të bësh. Në raste të tilla familjet kanë nevojë për financa dhe ndihma të ndryshme praktike. Jep atë që ke në zemër dhe ofroje me gatishmëri, sepse në fund do jetë patjetër ndihmë. Ndoshta ndonjëherë pyet më specifikisht sesa “Për çfarë ke nevojë?”. Psh, a të sjell këtë apo të blej atë, etj.
 
Vazhdo t’i qëndrosh pranë. Dhimbja nuk mbaron kur bëhet varrimi. Sado që nga jashtë gjërat mund të duken sikur i kthehen realitetit, nga brenda zemrat akoma qajnë. Megjithëse në ditë të caktuara dhimbja e humbjes se njeriut të dashur duket sikur ka avulluar, ajo shfaqet herë pas herë, shpesh jo e lehtë, sidomos kur bëhet diçka që zakonisht ishte punë e njeriut që s’është më. Boshllëku i humbjes megjithëse zvogëlohet me kohën, mund të zgjasë me javë, muaj dhe vite. Psh mund ta kujtosh duke e vizituar apo dërguar një kartolinë në përvjetorin e ditëlindjes apo humbjes së njeriut të dashur, etj Mos u shqetëso sesi do ta presë këtë miku yt. Një grua që kish humbur djalin e saj thoshte: “Njerëzit besojnë që meqënëse nuk flet për dhimbjen që ke patur, nuk e ndjen më atë humbje. Kjo është si të thuash, meqë nuk mendon për frymëmarjen, atëherë nuk merr frymë."
Të ngushëllosh dikë është sa e vështirë, aq dhe e mundshme. Unë besoj që nëse nxitesh nga dashuria për atë person do të dish të bësh gjënë e duhur dhe në raste trishtimi.

Megjithatë më poshtë janë disa sugjerime praktike se çfarë mund të bësh për mikun tënd:
1. Përqafoje
2. Merr pjesë në varrim
3. Kujdesu për fëmijët e tij/saj gjatë kësaj periudhe
4. Lutu për të dhe thuaja herë pas here.
5. Ndihmoje të rregullojë, pastrojë, dhe lyejë shtëpinë.
6. Ndihmoje në organizimet që duhen bërë në raste të tilla.
7. Mblidh foto të njeriut të dashur dhe bëj një album me to-dhuroja në ndonjë ditë të veçantë përkujtimore.
8. Dhuroji ndonjë libër ku tregohet historia e dikujt që ka kaluar një situatë të tillë, por kjo pasi ka kaluar ca kohë.
9. Jepi para (mundësisht në mënyrë anonime).
10. Gatuaj për familjen që ka kaluar humbjen apo bëji pazaret për ta.
11. Merre në telefon herë pas herë dhe pyete si është.
12. Inkurajoje të vazhdojë të jetojë jetën dhe bëhu pjesë e shëtitjeve apo aktiviteteve të tij/saj.
13. Ftoje në aktivitetet të ndryshme, sidomos ato që i ka patur përzemër.

Mund të bësh shumë më tepër se kaq, mjafton dëshira për të bërë diçka. Mbi gjithçka është dashuria për tjetrin. 

Nje histori e ndryshuar e Krishtlindjes

Jozefi i fejuari i Marisë mori vesh që e fejuara e tij ishte shtatzënë. (Në fakt kjo është bërë shumë normale këto vitet e fundit në Shqipëri.) Por problemi ishte që ai s’kishte kryer marrrëdhënie me Marien, kështu që fëmija nuk ishte i tij.
Sipas ligjit hebre, gratë që kryenin tradhëti bashkëshortore vriteshin me gurë. Ai s’mund ta bënte këtë gjë, ai ishte kaq i mirë sa nuk kishte therrur me dorën e tij asnjë kafshë, aq më tepër të vriste atë që ai e kishte aq për zemër. Për ta vrarë nuk mundej, për ta lënë ishte turp dhe kundërvënie ndaj ligjit. Atëherë atij i erdhi një ide:
Ai do i propozonte Marisë që të pinte një ilac që të provokonte nxjerrjen parakohe të fëmijës, dmth heqjen e këtij fëmije që s’ishte i tij përpara se ta merrnin vesh të gjithë.
Ai po mendonte se sa e gëzuar do të ishte e fejuara e tij, e cila do ta shihte këtë sugjerim si një akt mirësie nga burri i saj i ardhshëm, si një akt që tregonte se e falte atë. Ai filloi të ndjehej mirë, foshnja nuk do i prishte planet e tyre. Sigurisht që ata do të kishin fëmijë, por sëbashku dhe në kohën e përshtatshme.
Ky fëmijë nuk kishte ardhur në kohën dhe vendin e duhur kështu që nuk do ishte aq keq po të mos i jepje asnjë mundësi, në fund të fundit ai s’do kishte mundësi të kërkonte për ndihmë.
Në nesërmen në mëngjes, Jozefi shkoi te e fejuara e tij dhe ia tregoi planin gjenial. Ajo e pa në sy dhe me një lot që i rrëshqiti në faqe i tha, më fal Jozef, ishte një gabim dhe më duhet ta paguaj. Më gjej një doktor që të përgatisë një ilac të fortë dhe ta heqim këtë kujtim të hidhur. Ajo piu ilacin dhe…….
Sigurisht që ju jeni ofenduar apo cuditur me atë që sapo lexuat! Ju dhe unë e dimë fare mirë që nuk ndodhi aspak kështu. E vërteta është që Jozefi e pranoi Marien si gruan e tij dhe e rriti Jezusin si djalin e tij.
E trillova këtë histori për të na bërë të mendonim nëse në të vërtetë mund të ndodhte kështu- nëse Jozefi dhe Maria ishin pro abortit, nëse doktori që i dha ilacin ishte pro abortit dhe miqtë e tyre bënë sikur nuk panë gjë.
Perëndia ndërhyri në atë rast duke i folur Jozefit përmes një ëndërre.
Në këtë kohë krishlindjeje bëjmë mirë të mendojmë se cfarë duhet të bëjmë ne për ato bebe për të cilat Perëndia ka përgatitur që para krijimit të botës një plan të mrekullueshëm, por nuk arrijnë dot ta shijojnë aspak, sepse ligji, ngurtësia e zemrës dhe indiferenca i lejojnë ata të vriten.

Jezus, na fal për pandjeshmërinë tonë
          na fal për neglizhencën tonë
          na fal për harresën tonë
          na fal për mungesën e dashurisë

Në këtë kohë krishtlindjeje unë dua të shpëtoj jetë foshnjash.
Më ndihmo!

Sot ra bora e pare ne Toronto

Bora zbardhi sot Toronton. Ishte bukur te shihje ne mengjers pas nje nate me shume ere, gjithcka te zbardhur. Ishte bora e pare per kete dimer dhe te gjithe e perjetuan ne menyra te ndryshme. Po te kisha mundesi do te dilja jashte dhe do te luaja me topa bore, packa se nuk jam me 10 vjecar. Vajza ime u kenaq ndersa shihte objektet e mbuluara nga bora. Ndersa shihja bashke me te nga dritarja vura re nje makine te kuqe te ishte mbuluar gati plotesisht nga bora dhe m'u kujtua nje varg nga Bibla: "dhe nese mekatet tuaja jane te kuqe si flaka, une (Zoti) do t'i bej te bardha si bora". Eh kush nuk ka bere mekate sot! TI mund te thuash - une JO. Ndoshta me te vertete nuk ke bere asgje qe ti e di qe eshte mekat dhe une te pergezoj per kete.
Por....nese ti nuk e di te gjithe listen e asaj se cfare eshte mekat ne syte e Zotit??
Ku ta gjesh kete liste?? E lehte fare. lexo Biblen, ke midis shume faqeve aty, listen e shperndare dhe nese ke deshire mund t'i mbledhesh dhe te besh nje liste. Te siguroj qe te duhet me shume se nje flete.

Sot ra bore ne Toronto dhe une uroj te kete rene dhe ne shpirtin tend.

Nuk eshte puna ime

Në një program televiziv i ftuari përmendi një thënie që akoma më bën të mendoj: “Nuk është puna ime!”
Unë e kam menduar dhe thënë nganjeherë dhe besoj ju po ashtu. Ajo që dua të ndaj me ju është në lidhje me përgjegjësitë sociale të një të krishteri.
Në momentin që dikush bëhet i krishterë dhe beson se Bibla është Fjala e Perëndisë, kërkon ndihmën e Fjalës për ta riorientuar në mënyrën e jetesës. Cfarë duhet të bëj si i krishterë në lidhje me Zotin dhe me ata që më rrethojnë?
Historia e përdorur shpesh e Samaritanit të mirë më bën të mendoj sesa herë unë bëhem si Prifti, sa herë bëhem si Leviti dhe sa herë bëhem si Samaritani. Dy të parët kishin shumë njohuri biblike, mësonin të tjerët për Zotin dhe shërbenin për Zotin. Por njohuria dhe besimi i tyre nuk i bëri të përgjegjshëm dhe të dhembshur ndaj fatkeqësisë që i kish ndodhur të panjohurit. Të dy fetarët i ishin drejtuar Jeruzalemit dhe sigurisht kishin dicka të rëndësishme për të bërë, dhe ai i panjohur i plackitur ishte jashtë planit të tyre.
Sa nevojë ka shoqëria shqiptare për përgjegjshmëri sociale. A duhet ta duam ne të afërmin tonë? Si mund ta ndihmojnë dikë kur duket sikur s’kemi për vete? Ne kemi një
mundësi të shkëlqyer për të dhënë dashuri me vepra. Ndërsa në vende të tjera të zhvilluara (sic eshte Kanadaja ku tani po jetoj) sistemet e ndërtuara sociale bëjnë të mundur zvogelimin në mase të problemeve sociale të individëve, ne e shikojmë cdo ditë që në Shqipëri kjo s’funksionon kështu.

Po cfarë mund të bëj unë?
Së pari fillon me ndërgjegjësim që shërbimi ndaj nevojtarëve është shumë i rëndësishëm për besimin e krishterë dhe nuk ka justifikim për mospërfshirje.
Së dyti duke identifikuar llojet e nevojave që janë për një grup të caktuar, zonë të caktuar, moshë të caktuar për të cilat ti unë dhe besimtarë të tjerë përkushtohemi të ndihmojmë.
Së treti shikohen mundësitë që ka kisha për të ndihmuar,ngritur fonde dhe ngritje shërbesash të reja.
Së katerti fillo me një. Asgjë e madhe nuk ka filluar e madhe. Bëj maksimumin tënd dhe Perëndia do të bëjë maksimumin e vet.
Së pesti krijo bashkëpunime, rrjete, koalicione për të bashkuar forcat, burimet dhe për të advokuar në nivele vendimmarrëse për të drejtat e këtyre personave.

Besoj që ka ardhur koha që lutjes t’i shtojmë dhe veprimin kur kemi të bëjmë me situata që kanë lidhje me vendime të pushteteve njerëzorë. Kujtoni Martin Luter King, që me përfshirjen e tij sociale ndihmoi që një një pjesë e madhe e popullsisë e lënë pas dore të fillojë të gëzojë të drejtat që i takonin.
Jam i sigurt që pastorët do të thonin: Endrit, kjo është ide e mirë por ne nuk kemi kohë, kemi kaq shumë shërbesa që kemi filluar dhe nuk jemi gati për një të re.
Unë do ju thosha që ju si pastorë s’keni pse bëni gjithcka vetë. Ju mund të filloni të flisni me kishën ku jeni barinj dhe t’i ndërgjegjësoni njerëzit. Ndërkohë lutuni
dhe përkrahini ata që vijnë të gatshëm për t’u përfshirë në këtë lloj shërbese.

Fillon me dëshirë.
Pali përsëriti fjalët e Jezusit te Gal 2:10 -mos harroni të varfërit (ata që s’kanë ushqime, veshje, të drejta, të vetmuarit, të dëshpëruarit, etj)
Ne kemi përgjegjësi sociale që dashurinë që kemi në zemër ta SHFAQIM. Për ne është më e lehtë të themi “të dua” se sa të harxhojmë kohën, paratë dhe dhuntitë për dikë që nuk e njohim.
Të krishterët e parë shkuan e predikuan ungjillin me shenja dashurie prej së vërteti, aq sa dhe një perandor romak shkruante që “ata (të krishterët) po na prishin punë sepse jo vetem që i ndihmonë të varfërit e tyre (dmth të kishës) por po ndihmojnë dhë të varfërit tanë (ata që lypnin tek tempujt paganë)”
Une besoj që po i flas zemrave që e duan Zotin sinqerisht dhe tani mund të lutesh sinqerisht:
“Zot cfarë do ti që unë të bëj për të ndryshuar këtë vend. Zot cfarë do ti për të sjellë dashuri me vepra në jetën e atyre që kanë nevojë. Zot më ndrysho të
menduarin tim dhe më bëj gati që të jem dritë dhe kripë që vendin ku banoj. Amen.”
Ndryshimi i Shqipërisë ESHTE PUNA IME.

REFLEKTIME - PAS VDEKJES

Para disa muajsh kam marrë pjesë në varrimet e tre personave të afërt për familjen time. Të tre u larguan nga kjo botë në mënyra të ndryshme dhe unë mendova t’ju them disa nga reflektimet e mia lidhur me keto ngjarje:
1- Me sa di unë askush prej tyre nuk ka bërë një pohim lidhur me besimin në Jezus Krishtin. Në përgjithësi e kam më të lehtë të them që ata që nuk besojnë tek Jezusi nuk shkojnë në qiell, por qenka shumë e vështirë ta thuash për njerëzit e afërt duke shpresuar që ndoshta e kanë bërë dhe ne s’dimë gjë ose…
2- Të tre këta persona ishin të moshës mbi 60 vjec dhe askush s’i ka
predikuar përvec familjarëve që besojnë. Programet e ungjillizimit të kishave
në përgjithësi janë të fokusuara në moshat e reja, dhe më pak pleqve që janë të sëmurë. Kështu që e shoh se është një detyrë e imja dhe gruas sime t’i predikojmë dhe të bëjmë të pamundurën që të gjithë familjarët e fisit tonë të dëgjojnë ungjillin përmes nesh dhe të shpëtohen. Unë nuk do pres që këta ta bëjë një besimtar tjetër.
3- Kur ndodhin vdekje njerëzit janë më të hapur për të dëgjuar për përjetësinë,
nga frika e asaj që do i ndodhë atyre apo kurioziteti kanë më shumë mundësi të dëgjojnë se cfarë i ndodh njerzve pas vdekjes fizike. Kam folur në disa raste dhe në përgjithësi njerëzit janë të keqinformuar mbi përjetësinë.
4- Megjithëse nuk besojnë në Zot apo të ndjekin ato që shkruhen në librat fetarë, familjet shpesh ftojnë individë fetarë që bëjnë lutje përpara varrimit. Mendoj që kisha e Jezusit duhet të jetë e ndjeshme dhe të gjejë mënyra për të qenë pranë familjeve ku ndodh fatkeqësia dhe të bëjnë lutje për familjen pa kompromentuar atë që thotë Bibla dmth jo që të luten që Perëndia t’i marrë në parajsë sepse tashmë secili ka marrë vendimin e vet.
Lutja e askujt nuk mund ta cojë dikë që është ndarë nga jeta tokësore - nga ferri në qiell.
5-Njerëzit po vdesin dhe ende nuk e kanë dëgjuar prej sëmbari ungjillin e Jezusit. Ka shumë punë ende për t’u bërë dhe secili prej nesh që jemi ndricuar jemi thirrur për të shkuari së pari në familjen tonë, në fisin tonë, në të njohurit tanë dhe tek cdo njeri që na vjen në jetën dhe rrugën tonë.
Unë mund dhe di të bëj më shumë, besoj dhe ju.

Martesat brenda të njëjtit seks, 7 arsye kundër

Po vendos nje artikull interesant nga Akil Pano, shkruar ne Gazeten Panorama, dt 4 dhjetor 2009.

Martesat brenda të njëjtit seks, 7 arsye kundër
» Vendosur: 04/12/2009 - 08:53
• Pastor Akil Pano

Fjalët që dëgjova nga roja private i një institucioni më çuan thellë në mendime. Në fakt, e gjithë qenia ime u trondit, ndërsa ky burrë ende pa vajtur tek te gjashtëdhjetat, më ndali duke më kapur lehtë prej mëngës së xhaketës dhe si i zënë në faj për veprimin që po bënte, por që në të njëjtën kohë dukej se një nevojë e madhe e shtynte të bënte një veprim të tillë më tha: “Pastor! Të kërkoj ndjesë njëmijë herë, por të lutem, ti mund të bësh diçka. Ju s’mund të rrini pa bërë asgjë. Ju duhet të flisni, të thërrisni me të madhe për këtë gjëmë që do të zërë vendin. Gjëra të tilla s’na i kanë dëgjuar veshët e as nuk i kemi menduar ndonjëherë. Këto janë gjëra që as armikut nuk ia urojmë”.
E më tej ai vazhdoi me:
- “Pu,pu,pu”, e duke mbuluar fytyrën me duart e tij, vazhdonte të përsëriste me zë të pafuqishëm e një vështrim që tregonte habi të madhe, mosmiratim, e një ndjenje turpi të përzier në faj.
- “Ç’ke” i thashë, megjithëse pak a shumë e dija se për çfarë bëhej fjalë, por s’e kisha menduar ndonjëherë që ky njeri mund ta kishte përjetuar kaq thellë dramën e atij lajmi.
-”Eh, pastor… Tani më duket se me të vërtetë na mori lumi. Deri tani ia kemi dalë, jemi mësuar t’i durojmë të gjitha. Jetojmë me pak. Madje shumë pak, por jemi mësuar t’ia dalim. Jemi racë e fortë ne shqiptarët. Durojmë dhe kur evlatin s’e kemi pranë. Emigrimi s’është i lehtë. Do jepja çdo gjë t’i kisha djemtë këtu…”
- Sytë iu mbushën dhe ndali. Dukej që shpirti i qe mbushur plot. Ishte gati të shpërthente në ngashërim përpara meje, por vetëm dinjiteti i burrit i skalitur në personalitetin e tij nuk e lejoi që kjo të ndodhte. Sekondat pa fjalë duket sikur i dhanë më shumë forcë për të vazhduar më tej dhe për të rrëfyer brengën që mbante përbrenda.
-”Shqiptari është mësuar të durojë çdo padrejtësi që i bëhet. Eshtë mësuar të eci në ngushticë e në skamje. Eshtë mësuar t’ia dalë në kohë të mirë e të keqe, por… martesa burrë-burrë? Bah, kjo mos ndodhtë armikut e jo një Shqiptari.
Bëri dy a tri hapa më tutje e u kthye sërish nga unë për të folur dhe një herë më të njëjtën dhembje që dukej sikur shqyente dhunshëm shpirtin e tij. Në fakt, kjo ishte pyetja që do të qëndronte me mua për një kohë të gjatë.
-”Pastor, a mendon se kryeministri do ta kalojë këtë ligj në Parlament?”

Argumenti i parë
Ky ligj do të sillte probleme të mëdha në lidhje me identitetin në realitetin shqiptar. Politikanë të ndryshëm, analistë dhe njerëz të nderuar të medias kanë konstatuar, në kohë të ndryshme, që vendi ynë ka kaluar përmes krizave të mëdha. Dikush mund të thotë që sot vendi ndodhet në një krizë aspak të vogël. Nga vëzhgimi im kam arritur në përfundimin, që vendi ynë përpara se të jetë në një krizë politike, përpara se të jetë në një krizë ekonomike, përpara se të jetë në një krizë korrupsioni, është në krizë të identitetit. Përgjatë historisë së shkurtër të shtetformimit shqiptar ne mund ta shikojmë këtë argument të jetë i vërtetë. Çfarë po ndodh me identitetin e individit dhe familjes? A gëzon individi dhe familja në vendin tonë një identitet më të konsoliduar sesa kombi ynë? Nuk ka tmerr më të madh për dikë sesa të mos njohë identitetin e tij, pra të mos dijë se kush është? Homoseksuali është shtegtari i planetit që ka humbur rrugën, pasi më parë ka humbur identitetin e tij. Etiketa që mund t’i shkonte më shumë një personi me këto devijanca është ajo që mban të shkruar pyetjen: “Kush jam unë?” “A jam një burrë apo një grua?”. Por dhe në përpjekjen më të madhe të njeriut për të njohur veten, ai është përballur me anën më të errët të tij.

Argumenti i dytë, implikimi tek familja dhe fëmijët
Cila është gjendja e familjes në vendin tonë? Vetëm në vitin e fundit në vend regjistrohen 6,400 divorce. Sa është numri i fëmijëve që do të rriten vetëm nga njëri prej prindërve si pasojë e këtij numri divorcesh? Kjo është e keqja më e vogël, sepse në fund të ditës këta fëmijë do të kenë të paktën njërin nga prindërit që do t’i mbulojë me batanije dhe do t’i dhurojë puthjen e natën e mirës. Tani në këtë tablo të dhimbshme mendoni të fusni dhe diçka krejtësisht ndryshe dhe akoma më të shëmtuar në realitetin e familjes shqiptare.
Implikimet tek fëmijët në një botë ku familja po kalbet çdo ditë, janë shumë të thella. Në një nga artikujt e fundit të të përjavshmes amerikane “STANDARD” përshkruhet sesi sanksionimi ligjor i bashkimit të personave të së njëjtit seks ka shkatërruar institucionin e martesës në vendet skandinave, ku gjysma e fëmijëve të sotëm lindin jashtë martese. Që nga kjo pikë e tuje, gjykatat nuk do të jenë në gjendje më të favorizojnë familjen tradicionale, e cila përshin një burrë dhe një grua në krahasim me një çift homoseksual përsa i përket adoptimit të fëmijëve. Fëmijët jetimë do të vendosen në shtëpi me prindër, që prezantojnë të njëjtin seks mbi parime të njëjta, siç do të adoptohej nga një mami dhe një babi. Në perspektivën e fëmijëve jetimë nuk do të këtë të drejtë për të zgjedhur, pasi ligji i njeh këtë të drejtë njëlloj çifteve të së njëjtit seks. Në vend që të sigurohet një nënë dhe një baba, martesat e ardhshme të homoseksualëve do të prodhojnë miliona fëmijë pa baba dhe miliona fëmijë pa nëna. Sociologët e sotëm në mënyrë të vazhdueshme kanë këmbëngulur në paralajmërimin e kësaj çarje të madhe të familjes. Nëse kjo do të ndodhë theksojnë ata, atëherë pothuajse çdo fëmijë do të ketë disa nëna dhe disa baballarë, dhe ndoshta gjashtë deri tetë gjyshër ose gjyshe dhe dyzina me gjysme-vëllezër dhe gjysme-motra. Do të jetë një botë ku djem dhe vajza të vogla do të tërhiqen dhunshëm nga kolona e familjes, për t’u postuar prej modeleve të ndryshueshme të mënyrës së jetesës, ku shumë prej tyre do të rriten në familje adoptuese ose streha e tyre do të behet rruga (siç miliona fëmijë po bëjnë tashmë në vende të tjera nëpër botë.)

Argumenti i tretë, prirja drejt Poligamisë
Legalizimi i martesave brenda së njëjtës gjini do të udhëheqë në mënyrë të padiskutueshme në poligami dhe në alternativa të tjera të bashkimi të burrave dhe grave. Pse do të na çonin martesat homoseksuale në poligami? Sepse nuk ka asnjë ndalesë tjetër nëse sakrilegji i martesës do të shkelet. Historikisht, përcaktimi i martesës është prehur në themelin e traditës, në përparësinë ligjore, në teologji dhe në mbështetjen e pakapërcyeshme të njerëzve. Çfarë do të thonim atëherë për martesat në grup, ose për martesat mes kushërinjve, ose për martesat mes të rriturve dhe fëmijëve? Po për martesën mes njeriut dhe një kafshe? A ka diçka që mund të ndalojë të ashtuquajturat “Të Drejta Të Njeriut?”
Argumenti i katërt, implikimi në Institucionet Arsimore
Me legalizimin e martesave homoseksuale në të gjitha shkollat publike në vend do të standardizohet mësimi se ky perversitet është ekuivalenti modern i martesës tradicionale mes një burri dhe një gruaje. Në kurrikulën shkollore do të kërkohet që tekstet të përmbajnë materiale, ku do të përshkruhen qartë që marrëdhëniet homoseksuale janë normale. Gjithashtu, në këto tekste do të ketë histori të shkruara për fëmijët e shkollës fillore t’i jepet e njëjta hapësirë familjeve homoseksuale.

Argumenti i pestë, shpërndarja në formën e virusit
Me legalizimin e martesave brenda së njëjtës gjini, martesat mes homoseksualëve do të shpërndahen në vend, në të njëjtën mënyrë siç dhe ka ndodhur kudo në botë. Në të njëjtën mënyrë siç ndodhi me pornografinë, pasi Komisioni Nikson deklaroi se këto materiale të pahijshme janë të dobishme për njeriun. Rreth 11 vende anglishtfolëse liberalizuan ligjet e tyre ndaj pornografisë. Eshtë e vërtetë dhe vetë amerikanët e pranojnë që kjo influencë negative ka dalë nga Amerika.

Argumenti i gjashtë, implikimi tek Shëndeti
Një grup i konsiderueshëm mjekësh kanadezë dhe Paul Cameron, themeluesi i Institutit të Kërkimit mbi Familjen në SHBA, debatojnë, që ndërsa njerëzit mund ta kenë lirinë e zgjedhjes për të pasur marrëdhënie brenda të njëjtit seks, këto marrëdhënie nuk duhet të legalizohen për shkak të pasojave shëndetësore që kanë burrat, të cilët kanë seks me burrat dhe gratë që kanë seks me gratë. “Gratë e Preokupuara për Amerikën” një organizatë konservative që promovon vlerat e jetës dhe familjes, argumenton që shteti nuk duhet të ligjërojë sjelljet që janë të pashëndetshme, përhapin sëmundje dhe që mund të kenë pasoja vdekjen. Ato që mund të themi mbi argumentin shëndetësor janë shumë, por në këtë rast do të përmend vetëm sëmundjen e shekullit dhe përhapjen e saj në komunitetin e homoseksualeve. Rastet e para të HIV/AIDS në SHBA u zbulua në vitin 1981, në Kaliforni dhe Nju Jork. Vetëm dy vjet më vonë, në 1983, më shumë se 3000 raste me Sida janë identifikuar në SHBA dhe më shumë se 1000 veta vdiqën nga kjo sëmundje. Në qershor të vitit 2007 sipas qendrës për Kontrollin e Sëmundjeve, 71% e personave të infektuar me HIV/AIDS ishin burra që kishin seks me burra të tjerë. Sot në SHBA gjenden më shumë se 230.000 burra homoseksuale, të cilët kanë virusin HIV/AIDS.

Argumenti i shtatë, teologjik
Çfarë është në të vërtetë martesa? Antropologët s’e kanë pasur të lehtë që të përcaktojnë përkufizimin e martesës. Në vitin 1922 Edvard Westermarck në veprën e tij Historia e martesës Humane e përkufizoi martesën si: Marrëdhënia e një burri me një grua, e cila është e njohur si zakon ose ligj dhe përfshin disa të drejta dhe detyrime për individët, të cilët hyjnë në këtë marrëdhënie dhe fëmijët që lindin prej saj. Prezantimi i legalizimit të “bashkimeve” të së njëjtit seks, nuk mund të njihet si një martesë legjitime për shkak se bie ndesh me vetë përkufizimin e martesës. Korniza brenda së cilës martesa shihet është marrëdhënia mes një burri dhe një gruaje. Kështu ka qenë që në fillim. Bibla bën këtë deklaratë madhështore për misterin e martesës. Atëherë Zoti Perëndi e futi në një gjumë të thellë burrin, të cilin e zuri gjumi; dhe mori një nga brinjët e tij dhe e mbylli mishin në atë vend. Pastaj Zoti Perëndi me brinjën që i kishte hequr burrit formoi një grua dhe e çoi te njeriu. Dhe njeriu tha: “Kjo së fundi është kocka e kockave të mia dhe mishi i mishit tim. Ajo do të quhet grua sepse është nxjerrë nga burri”. Për këtë arsye njeriu do të braktisë babanë dhe nënën e tij dhe do të bashkohet me gruan e tij, dhe do të jenë një mish i vetëm. Zanafilla 2:21-24. Perëndia gjithmonë do të vazhdojë të bekojë institucionin e martesës midis një burri dhe një gruaje. Çdo përpjekje tjetër është vetëm një kopje e lirë dhe një imitim i shëmtuar i asaj që Krijuesi e ka bërë të jetë dhe të mbetet e bukur.

Kush po i meson femijet TANE??

Isha duke pare bashke me vajzen time, nje nga filmat e saj te preferuar Winnie the Pooh. Kur filmi mbaroi autoret e filit filluan te komentojne ne lidhje me idene e ketij seriali dhe cfare donin ata t'ju perconin femijeve.
Me terhoqi vemendjen qe ndersa folen per nje elefant ne film, njeri prej tyre tha: "Ajo qe duan te tregojme nuk eshte thjesht nje elefant, por dicka me shume!.

Sigurisht qe media eshte bere faktori kryesor qe po i jep forme te menduarit te njerezve sot. Ne menyre te ndergjegjshme ose jo te medhenj e te vegjel po marrin mesazhe ne menyre te pakuptuar.

Nese nje nga personazhet qe vajza ime sheh, thote dicka, atehere mundesite jane te medha qe vajza ime te filloje te mendoje dhe veproje si personazhi i saj. Por a jane te gjitha mesazhet qe jepen permes filmave vizatimore, te nevojshme dhe te shendeteshme?? Pergjigjet nuk jane te njejta sepse dhe kujdestaret apo prinderit e femijeve kane koncepte te ndryshem per tema te ndryshme.

Ndersa isha duke folur me prinder qe nuk besojne ne Perendine, kuptova qe ata jane te kujdesshem qe femijet e tyre te mos degjojne shume per Perendine,duke thene qe kur te rriten femijet tane mund te zgjedhin te besojne. Faktikisht cfare ndodh me ta dhe shume prinder te tjere, ata pa e kuptuar e kane vendosur drejtimin qe do te marrin femijet e tyre. Dmth me pak fjale "une nuk do i them asgje femijes tim per Perendine, por nese ata vete e gjejne Zotin une nuk do i pengoj". Keshtu qe femija rritet me te gjitha mesazhet e mundshme, perfshire dhe ate qe nje burre mund te martohet me nje burre, por jo duke degjuar per besimin ne Zot.

Prinderit ndikojne shume ne lidhje me te ardhmen e femijes qofte duke qene te qellimshem apo duke qene pasive (duke lejuar te tjeret t'i flasin femijeve te vet)

Nese ti do te kesh me pak dhimbje koke kur femijet e tu rriten, apo me pak lot dhimbjeje, do t'ju sugjeroja te ishit te vemendshem lidhur me ate qe femijet degjojne, shikojne dhe lexojne, sepse duke qene si balte qe marrin forme ne kete moshe, tani eshte koha qe ata marrin drejtimin e jetes se tyre.

Jepi femijes tend gjene e duhur.

Referendumi per minaret

Sot lexova ne gazete dhe internet mbi referendumin e zviceraneve per mosndertimin e minareve ne Zvicer. Ka aresyet e veta kjo dhe nga njera ane i kuptoj. Eshte nje grup i cili kerkon te mbroje kete territor nga "pushtimi islam". Gjithashtu kam lexuar dhe komentet e perfaqesuesve muslimane te cilet shprehin pakenaqesine dhe shqetesimin ne lidhje me kete vendim politik qe u pasua nga mazhoranca popullore.

Une kisha dy komente me kete ngjarje:

Se pari, une mendoj qe ndertimi ose jo i xhamive nuk percakton nese nje vend i caktuar behet me shume apo me pak musliman. Kjo ndoshta do te ndikoje ne te ardhmen historike kur pasardhesit do t'i duhet te debatojne mbi trashegimine islamike ne Europe. GJithashtu eshte nje simbol fetar qe nxit muslimanet qe jetojne aty te behen me te perkushtuar dhe te tjere kurioze te dine me shume rreth kesaj feje.
Ajo qe eshte kryesore eshte se cfare besojne njerezit ne zemrat e tyre. Nese Zvicra apo vende te tjera europiane kane shqetesim ne lidhje me perhapjen e muslimanizmin ne vendet e tyre, te mos merren me pengimin e tyre por me realitetin shpirteror ne popullaten e vendit qe po behet gjithmone dhe me shume pa lidhje me Zotin. Ata qe jane te krishtere te luten me shume dhe te tregojne me jeten dhe veprat e tyre besimin jetendryshues, duke iu larguar ritualeve qe nuk sjellin jete.

Se dyti une cuditem me reagimet e muslimaneve qe sa here qe i pengohet dicka ngrihen dhe therrasin per diskriminim. Jam dakort qe nuk do e kene asnjehere te lehte ne vende ku tradita shekullore eshte e krishtere dhe jo muslimane. Pyetja qe me vjen mua menjehere per kete zedhenes te drejtave te njeriut eshte: " A flasin ndonjehere keta per shkeljen e drejtave te njeriut ne vendet islamike ose me shumica muslimane, ku pakivat fetare i kane te drejtat shume te kufizuara dhe shpesh te dhunuara ne ekstrem. A jane ngritur ata per te mbrojtur te drejten per te besuar ne nje vend ku Kurani shpesh eshte kushtetuta e vendit. Nese keta emigrante ne Europe, duan te praktikojne dhe te deshmojne ne nje vend me tradita te krishtera, nje fe qe ne vendin e tyre eshte shtypese per pakicat e tjera,atehere pse duhet lejuar qe te perhapet lirisht. A mos do te kerkohet ne te ardhmen Sheriati ne France, Belgjike apo Gjermani?
A nuk jane shumica e ketyre vendeve islamike qe mbeshtesin hapjen e islamin ne Europe?
Cfare duhet te mendoj une ne kete rast?

LIGJI SHQIPTAR PER NDERPRERJEN E SHTATEZENESISE

L I G J

Nr.8045, datë 7.12.1995

PER NDERPRERJEN E SHTATEZENESISE

Në mbështetje të nenit 16 të ligjit nr.7491, datë 29.4.1991
"Për dispozitat kryesore kushtetuese", me propozimin e Këshillit të
Ministrave,

KUVENDI POPULLOR
I REPUBLIKES SE SHQIPERISE

V E N D O S I:

KREU I

DISPOZITA TE PERGJITHSHME

Neni 1
Ligji garanton respektimin e çdo qenie njerëzore që në fillim
të jetës. Ky parim nuk shkelet, përveç rasteve kur është e
domosdoshme dhe në kushtet e përcaktuara në këtë ligj.
Mbrojtja e këtij parimi, informimi për problemet e jetës dhe
demografisë kombëtare, edukimi i përgjegjësive sociale, pranimi i
fëmijës në shoqëri dhe politika familjare janë detyrime kombëtare.
Organet e pushtetit qendror dhe lokal i realizojnë këto detyrime
dhe mbështetin çdo nismë që ndihmon për realizimin e tyre.

Neni 2
Parimet mbi të cilat bazohet ky ligj janë:
1. Shërbimi shëndetësor i të gjitha niveleve duhet të përdorë
shërbimet e planifikimit familjar, si mjet për të shmangur
shtatëzënësitë e padëshiruara. Ndërprerja e shtatëzënësisë nuk do
të konsiderohet në asnjë rast si metodë e planifikim familjar.
2. Gruaja ka të drejtën e informacionit të saktë dhe
këshillimit përpara ndërprerjes së shtatëzënësisë.
3. Në rastet kur ndërprerja e shtatëzënësisë nuk është në
kundërshtim me dispozitat e këtij ligji, ajo duhet të kryhet në
kushte të sigurta për shëndetin e gruas.
4. Në të gjitha rastet grave duhet t'u sigurohet shërbim
shëndetësor për trajtimin e ndërlikimeve të mundshme pas
ndërprerjes së shtatëzënësisë.
5. Këshillimi dhe shërbimi i planifikimit familjar pas
ndërprerjes së shtatëzënësisë duhet të jetë i menjëhershëm, me
qëllim që të shmangen shtatëzënësitë e padëshiruara.
6. Ndërprerja e shtatëzënësisë lejohet vetëm kur vërtetohen
rrethana të padëshiruara në këtë ligj dhe në çdo rast me pëlqimin
e gruas.

KREU II

NDERPRERJA E SHTATEZENESISE

Neni 3
Ndërprerja e vullnetshme e shtatëzënësisë bëhet vetëm nga
mjeku specialist obstetër-gjinekolog në institucione shëndetësore
shtetërore e private që plotësojnë kushtet e përcaktuara në
udhëzimin përkatës të ministrit të Shëndetësisë dhe Mbrojtjes së
Mjedisit.

Neni 4
Mjeku të cilit i kërkohet ndërprerja e vullnetshme e shtatëzënësisë,që në vizitën e pare duhet të informojë gruan për:
1. Rreziqet mjekësore që sjell ndërprerja e shtatëzënësisë për shtatëzënësitë e ardhshme, si dhe problemet biologjike të ndërhyrjes mjekësore.
2. Të drejtat, ndihmën dhe avantazhet e garantuara me ligj për familjen, nënën dhe fëmijën, si dhe për mundësitë e adoptimit të fëmijëve që priten të lindin.
3. Institucionet dhe organizmat që mund t'i ofrojnë gruas mbështetje morale dhe financiare.
4. Klinikat dhe spitalet që kryejnë ndërprerje të shtatëzënësisë.

Neni 5
Ministri i Shëndetësisë dhe Mbrojtjes së Mjedisit përcakton me udhëzim të veçantë përmbajtjen, mënyrën e hartimit dhe shpërndarjes së materialeve udhëzuese me informacionet e parashikuara në nenin 4.

Neni 6
Në rast se gruaja, pas marrjes së informacionit të përmendur në nenin 4, përsërit kërkesën e saj për ndërprerjen e shtatëzënësisë, mjeku kërkon konfirmimin me shkrim të kërkesës. Ky konfirmim kërkohet pasi të kenë kaluar të paktën 7 ditë nga kërkesa e parë.
Kur është e mundur, në këshillimin dhe marrjen e vendimit për ndërprerjen e shtatëzënësisë, merr pjesë edhe bashkëshorti ose prindi.
Në rast se afati prej 7 ditësh bën që të tejkalohen afatet e përcaktuara në këtë ligj, mjeku mund të vendosë që ky afat të jetë të paktën 2 ditë.

Neni 7
Në rast konfirmimi, mjeku kryen ndërprerjen e shtatëzënësisë në kushtet e përcaktuara në nenin 3. Kur mjeku të cilit i drejtohet kërkesa nuk është ai që do të kryejë ndërhyrjen, atëherë kërkesa i kthehet gruas bashkë me një vërtetim mbi respektimin e procedurave
të nenit 4 dhe 6 për t'i paraqitur te mjeku që do të kryejë ndërprerjen e shtatëzënësisë.
Institucioni shtetëror apo privat ku pranohet gruaja, duhet të përfshijë në kartelën e saj kërkesën dhe vërtetimin për respektimin e procedurave.

Neni 8
Në rast shtatëzënësie jashtë martese në vajza të mitura deri 16 vjeç, përveç kërkesës së saj, për ndërprerjen e shtatëzënësisë kërkohet miratimi i personit që ushtron autoritetin prindëror ose e kujdestarit ligjor të saj.
Kërkesa e vetë vajzës duhet të bëhet pa praninë e personave të përmendur në paragrafin e mësipërm.
Të martuarat në moshë të mitur u nënshtrohen dispozitave të nenit 7 të këtij ligji.

Neni 9
Ndërprerja e shtatëzënësisë për arsye mjekësore mund të bëhet deri në javën e 22 të shtatëzënësisë, në rast se një komision i përbërë nga 3 mjekë, pas ekzaminimit dhe konsultimit, gjykon se vazhdimi i shtatëzënësisë dhe/ose lindja e fëmijës rrezikon jetën
ose shëndetin e gruas.
Kur komisioni gjykon se fetusi ka keqformime të papajtueshme me jetën, apo sëmundje invaliduese me trajtim të pasigurtë, vendos për ndërprerjen e shtatëzënësisë në çdo kohë.
Ministri i Shëndetësisë dhe Mbrojtjes së Mjedisit përcakton me udhëzim të veçantë rastet e përmendura në paragrafin e parë të këtij neni, si dhe kushtet që duhet të plotësojnë mjekët e komisionit.

Neni 10
Në rastet kur gruaja vlerëson se shtatëzënësia i krijon probleme psikosociale, ndërprerja e vullnetshme mund të kryhet brenda javës së 12 të shtatëzënësisë.

Neni 11
Ndërprerja e shtatëzënësisë për arsye sociale bëhet brenda javës së 22, në rast se një komision i përbërë nga 3 specialistë, mjekë, punonjës socialë, juristë, pas ekzaminimit dhe konsultimit, gjykon se shtatëzënësia është rezultat i përdhunimit ose një krimi
tjetër seksual, si dhe kur vërtetohen arsye të tjera sociale.
Udhëzimi për trajtimin e këtyre rasteve dhe përbërjen e komisionit miratohet nga ministri i Shëndetësisë dhe Mbrojtjes së Mjedisit.

Neni 12
Të gjitha ndërprerjet e shtatëzënësisë duhet të bëhen objekt i një deklarimi të konfirmuar nga mjeku që kryen ndërprerjen, i cili dërgohet nga institucioni në Institutin e Statistikës. Të dhënat për ndërprerjet e shtatëzënësive dërgohen nga institucioni shëndetësor shtetëror e privat në Ministrinë e Shëndetësisë dhe Mbrojtjes së Mjedisit, sipas udhëzimeve përkatëse.
Deklarimi dhe informacionet e tjera nuk duhet të përmbajnë identitetin e gruas.

Neni 13
Të gjitha këshillimoret e grave detyrohen t'u japin grave që kërkojnë të ndërprersin shtatëzënësinë, informacionin dhe këshillat e parashikuara në këtë ligj dhe në akte të tjera nënligjore për zbatimin e tij.

Neni 14
Në të gjitha rastet e ndërprerjes së shtatëzënësisë, mjeku që i kryen ato është i detyruar të informojë gratë për shërbimet e planifikimit familjar dhe t'i këshillojë për metodat kontraceptive që ofron institucioni ku ai punon dhe/ose institucione të tjera shtetërore e private.


KREU III

DISPOZITA TE VEÇANTA

Neni 15
Ndalohet çdo lloj propagande dhe reklamimi, direkt ose indirekt, me fjalë ose figurë, e institucioneve, metodave, medikamenteve e produkteve që shkaktojnë ndërprerje të
shtatëzënësisë, përveç se në botimet shkencore të destinuara për mjekë dhe farmacistë.

Neni 16
Asnjë mjek nuk mund të detyrohet të kryejë ndërprerje të shtatëzënësisë kundër vullnetit të tij.

Neni 17
Shkelja e dispozitave të parashikuara në nenet 4, 6, 7, 12, 13, 14 dhe 16 të këtij ligji, kur nuk përbën vepër penale, dënohet si kundërvajtje administrative me gjobë nga 50 mijë deri në 100 mijë lekë.
Shkelja e dispozitave të parashikuara në nenin 15 dënohet me gjobë deri në 100 mijë lekë.
Gjobat jepen nga organet e kontrollit të caktuara nga ministri i Shëndetësisë dhe Mbrojtjes së Mjedisit.

Neni 18
Ankimi kundër vendimeve të organit të kontrollit dhe ekzekutimi i vendimeve bëhet sipas ligjit nr.7697, datë 7.4.1993 "Për kundërvajtjet administrative".



Neni 19
Këshilli i Ministrave miraton tarifat shtetërore për dërprerjet e shtatëzënësive.

Neni 20
Të gjitha dispozitat që bien në kundërshtim me këtë ligj
shfuqizohen.

Neni 21
Ky ligj hyn në fuqi 15 ditë pas botimit në Fletoren Zyrtare.

Shpallur me dekretin nr.1331, datë 22.12.1995 të Presidentit të
Republikës së Shqipërisë, Sali Berisha

1000 $ per aksidentin tim

Sot me erdhi nje zarf nga banka ime me nje titull interesant qe me beri ta hapja menjehere per te pare ndonje oferte. Ajo qe me zyri syri ishte shifra 1000 $ dhe aksident-vdekje. Me pak fjale ishte nje mundesi per t'u regjistruar per te patur mundesi per perfitim ne rast aksidenti. Interesante dhe mbi te gjitha ishte FALAS, sa na pelqejne gjerat ku nuk na duhet te paguajme dicka. Dhe sigurisht nuk humbisje gje, vetem fitoje nese ........

Eshte hera e dyte qe me vijne ftesa te tilla, sic me kane ardhur reklama te agjensive te varrimit qe te ofrojne qe tani planifikimet per varrimin tend. Ne Shqiperi nuk para degjon gjera te tilla. Ne nje drejtim duket mire sepse kur ndodhin surpriza te tilla, familja jote nuk eshte e papergatitur.

Une doja te shtoja dy komente qe mendoj ja vlejne per te reflektuar:

1) Na pelqen ose jo, nje dite te gjithe do te largohemi nga banesa jone fizike. Disa prej jush mendojne qe ne ate moment gjithcka zhduket, nuk mbetet me asgje prej teje,as kujtime dhe as jete tjeter. Disa prej jush besojne qe duhet te kete nje forme vazhdimesie te jetes shpirterore, duke ditur qe ne nuk perbehemi vetem nga trupi i prekshem por dhe nga mendimet tona, vullneti yne, emocionet tone, nga shpirti yne. Po te na pyesesh tani, ne te gjithe besojme ne ekzistencen e tyre por kemi veshtire te pranojme qe me vdekjen e personit, ndalon se ekzistuari vetem trupi i tij, te tjeret vazhdojne te ekzistojne. Aresyeja kryesore eshte sepse na kane mesuar te kunderten ose na e kane zene shikimin me shume gjera te prekshme sa nuk shohim pertej asaj qe na servirin te tjeret. Besoj qe eshte mire qe njeriu te mendoje qe ajo qe ai besoj mund te jete gabim, sidomos kur e di qe nuk e ke te gjithe pamjen e plote te universit dhe krijimit mahnites te qenies njerezore.

2)Une i kam hedhur ftesat per mbeshtetje financiare per familjen time ne rast te aksidentit tim, sepse nuk jam duke pritur per nje aksident. Ju do te thoni se kush ai qe pret t'i ndodh aksident?? Ndoshta une kam te drejte, te them qe te gjitheve i vijne ne mendje rralle ose me shpesh idera sesi mund te perfundoje jeta, ose nje dite mund te ndodhe nje aksident etj etj. Dhe ne fakt aksidentet i ndodhin te gjithe atyre qe nuk lajmerojne qe ate dite ato do te aksidentohen. Une besoj qe Perendia me mbron sepse e ka premtuar ne fjalen e Tij, Ai ka mundesi t'i mbroje ata qe i besojne Atij. Eksperienca ime dhe e te tjereve verteton qe pohimet/rrefimet tona, tregojne se cfare ne besojme ne te gjitha detajet e jetes sone.

Kam degjuar per nje histori te vertete lidhur me kete. Nje predikues i vjeter ne moshe dhe ne eksperience degjoi per vdekjen aksidentale te nje predikuesi te ri. Ashtu si shume te tjere ai u shqetesua shume duke pyetur veten si ka mundesi qe nje 30 vjecar te largohet nga jeta, ne nje menyre te tille, ne kohen kur sapo kishte filluar jeten si nje i rritur plot me plane dhe endrra. Keshtu qe ne mbremje ne lutjen e tij te perditshme ai ia shprehu Zotit shqetesimin dhe pyetjen e tij. Ndersa e zuri gjumi ai shikon nje enderr. Ne enderr ai po qendronte perpara Zotit dhe po shikonte nje skene jo te zakonshme. Predikuesi i ri, po i ankohej Zotit pse kishte vdekur ne nje menyre te tille. Kur ai mbaroi Zoti i kthehet engjellit qe rrinte i merzitur ne te djathte te predikuesit dhe e pyet: " E shikon, ai po ankohet qe une dhe ti si engjelli mbrojtes i tij, nuk e kemi mbrojtur ne momentin e aksidentit? Cfare mund te thuash per kete?"
Engjelli duke pare fillimisht predikuesin e ri iu pergjigj Zotit: "Jam perpjekur ta mbroj por ai vazhdimisht pohonte qe nje dite mund te vdes dhe une, duke me shtypur treni apo ndonje makine. Ai me pohimin e tij me lidhi duart per ta shpetuar."

Predikuesi plak u zgjua nga gjumi i trembur nga endrra e pazakonte dhe vendosi qe te nesermen te mengjes te kontaktonte me miqte e te sapolarguarit nga jeta tokesore.
Ata te gjithe konfirmuan ate qe kishte pare ne enderr: Predikuesi i ri kishte pohuar ne pranine e tyre fjalet qe kishte degjuar nga goja e engjellit ne enderr.


Une shpresoj qe komentet e mia, ju kane bere te mendoni. Nese doni te beni komentin tuaj me kontaktoni pa problem ne cdo kohe. Ju mund te rregistroheni ne kete blog dhe te komentoni shkrimet e mia.

Ejani perseri ketu.

Te mesosh permes femijeve

Une jam shume i bekuar me ardhjen e vajzes sone Amandes. Ajo na solli shume gezim qe kur ishte ne barkun e mamit te saj per 9 muaj dhe sigurisht kur e pame qe erdhi ne boten tone te prekshme.

Por bashke me kete bekim na erdhen shume sfida dhe pergjigjesi. Ajo kerkonte kohen tone, nje pjese te rendesishme te ardhurave financiare dhe mbi te gjitha vemendjen tone. Te gjithe miqte tane shohin vetem pjeserisht se cfare ndodh ne familjen tone-ashtu sic ne shohim pjeserisht jeten e tyre. Por ne e dime qe pervec atyre koheve te bukura ka shume sfida.
Ne jemi rritur dhe pjekur duke rritur vajzen tone. Shume gjera na duhej t'i mesonim nga fillimi, disa gjera na duhej t'i c'mesonim sepse na i kishin mesuar gabim (me fjale apo me shembuj) dhe akoma kemi gjera qe nuk dime se duhet t'i bejme. Interesante apo jo?

Nje nga gjerat me te rendesishme qe kam mesuar permes vajzes sime eshte marredhenia baba-femije. Une u rrita ne nje kohe dhe ambjent ku prinderit ishin shume te zene duke punuar 6 dite ne jave dhe me pas pune vullnetare, ku na kerkohej te mesonim shume, shume per te patur nje jete sa me te qendrueshme. Pra cfare une kam jetuar ka qene me shume se cfare duhet te bej dhe jo se cfare une jam ne familje.
Kur njoha permes Bibles mbi dashurine e Perendise si nje Ate, hyra ne nje proces ndryshues qe ende vazhdon.
Sa here qe vajza ime reagon jo mire ndaj meje, me flet pa respekt, nuk me thote " Babi te dua", une nuk jam i lumtur, dhe mendoj gjithmone se ne te njejten menyre une merzis Perendine i cili pret vazhdimisht per mua te kem me Te nje marredhenie normale, pa u sforcuar dhe pa pritur qe te bej "gjera" per Te.

Kam kuptuar qe asnjehere nuk eshte mjaft ti thuash "te dua" dikujt, qofte prind, femije, bashkeshort apo Zotit. Une jam mirenjehes qe vajza ime pervec kenaqesise po me meson gjera qe s'do i perjetoja dot ndryshe.

Dallimi i te premtes nga e Hena - sipas kafsheve

Dhurate per nje femije te panjohur

Para shume vitesh kam patur mundesine te marr pjese ne shperndarjen e pakove te Krishtlindjes per femije (ne fakt asnjehere nuk arrinin per Krishtlindje, por i shperndanim gjate Janarit apo Shkurtit). Mbaj mend qe gjithmone i ka sjelle gezim femijeve, jo vetem per dhuratat qe nuk i gjenin dot ne Shqiperi por dhe sepse pjesa me e madhe e tyre nuk do te merrnin ndonje dhurate te mire ne ate periudhe.

Kete vit si familje kemi ndjere nje kenaqesi shume te madhe qe morem pjese ne projektin e Samaritan Purse (Operation Christmas) duke bere dhe ne nje pako per nje vajze te vogel ne moshen e vajzes sone. Sigurisht qe financiarisht nuk ishim ne situate qe duhet te mendonim per te tjere, por ne zemer donim te benim dicka per nje femije qe priste per dhuraten tone. Dmth praktikisht dhuratat u blene me leket qe ne kemi sjelle nga Shqiperia.

Ajo qe kam pyetur veten me shume ne kete kohe eshte se pse nuk kam bere me pare dhurata te tilla?? Aresyet ishin dy: 1)dhurata te tilla vinin me qindra nga jashte Shqiperise, dhe kontributin tim mund ta jepja ne nje fushe tjeter, 2)nuk kam pare ne Shqiperi (te pakten ne Elbasan) projekte te tilla.

Mendoj qe ajo qe na ka penguar si te krishtere per te dhene eshte mentaliteti qe dikush tjeter qe ka me shume duhet te jape (shfrytezojme bujarine e te tjereve) dhe mendimi qe nuk kam per vete mjaftueshem. Kam pare ketu ne Kanada qe shume njerez qe japin per te tjeret nuk kane shume, por kane deshire. Nje kafe apo nje birre me pak, nje buzekuq apo nje lyrje flokesh me pak, ben nje jete te lumtur dhe shpesh te ndryshuar plotesisht.


Une jam shume i gezuar qe dhurova kete periudhe dhe jam lutur qe vajza qe do e marre, te gezohet dhe te mendoje qe dikush ka menduar per te. Eshte me i bekuar ai qe jep sesa ai qe merr.

Shqiptaret flasin me pasion per politiken...edhe ne Toronto

Ngado qe ta rotullosh biseden, se ku na vete fjala dhe fap tek politika. Ne varesi te llojit, moshes dhe vendit te diskutimit akoma diskutohet per ngjarje qe nga gabimet apo jo te Enver Hoxhes, tek 97', tek zgjedhjet e fundit dhe sigurisht tani binomi me i perfolur eshte Sali Berisha dhe Edi Rama. Ngado ta cosh po tek keta te dy vete. POr si nuk ka nje teme tjeter qe t'i beje shqiptaret te ulen dhe te diskutojne pa e ngritur zerin. Ndersa erdha ne Toronto, mendova qe shpetova nga keto diskutime dhe pjeserisht PO. Por ne qoshin e shqiptareve prane shtepise kur kaloj per te marre autobusin me kap veshi kalimshi fjale si: "Sala, e harrove 97', hajdutet, etj etj. Dhe ne biseda me familjaret e mi qe jane ketu -tema te vete tek politika shqiptare. Hej bela, si nuk na u shqit ky lloj diskutimi pa perfitim.
Jam i lodhur nga diskutime qe nuk sjellin asnje ndryshim as tek ne dhe as tek ata per te cilet flasim. Besoj qe ka gjera me te mira per te bere. Ti futesh punes dhe te mesosh t'i besh me mire gjerat per te cilat ke pergjigjesi dhe te rrethojne.

Giveaway of the Day

Giveaway of the Day

Kujtojme ata qe dhane jeten per ne

Sot ne kujtojme ata njerez te thjeshte qe nuk ia dime as emrat, por qe ne kohe te ndryshme luftuan dhe dhane jeten qe ne te kemi nje jete me te mire dhe te lire nga psuhtime apo rreziqe. Kjo kenge eshte nje shprehje qe minimalisht ne mbajme nje minute heshtje per ta.
Une do te doja qe secili te kete mundesi t'i thote faleminderit dhe Dikujt qe vdiq per ne, në nje kohe qe ne nuk e kerkuam dhe nuk menduam per Te. Ai vdiq qe ne te kemi nje jete si njerez te lire me qellimin origjinal pse u krijuam. Faleminderit Jezus qe vdiqe per ne dhe na dhe shprese me ringjalljen tende. Ne presim per ardhjen tende per t'i dhene fund kesaj bote te korruptuar dhe per vendosjen e Mbreterise tende dhe ketu.
Faleminderit

Ndryshim brenda nje minute

"Nje minute babi!" eshte pergjigja me e shpeshte qe vajza ime me jep kur e kerkoj te vije tek une. Nje minute per te eshte nje periudhe kohe e pacaktuar, qe i jep asaj kohe te mbaroje ate qe eshte duke bere. Shpresh e degjoj dhe nga te rritur: "erdha per nje minute", dhe sigurisht nuk vjen brenda 60 sekondave.

A eshte e rendesishme nje minute e jetes sone? Une them se PO.
Ne nje jete monotone ku nuk i jepet rendesi detajeve, nje minute nuk ka rendesi te madhe, por ne situata te caktuara nje minute eshe shume e rendesishme. Me lejo te jap ca shembuj, por mos harro te lexosh te fundit.

Para disa javesh udhetova disa ore per shkak te punes dhe me duhej te kapja nje autobus ne oren 7 pasdite per t'u kthyer ne Toronto. Ne mengjes linja ishte cdo 20 minuta dhe une nuk shpejtova sepse e dija qe nuk do prisja, kurda qe shkoja. Hyra ne stacion ne oren 7.01 dhe autobusi po dilte. Dhe sic ndodh gjithmone ne Kanada autobusi nuk ndalon askund pervec stacioneve te percaktuara. M'u desh te prisja dhe 59 minuta ne te ftohte dhe shkova shume vone ne nje ditelindje ku te gjithe me prisnin.

Gezimi, nje miku im ndersa po saldonte ne nje shtepi, nga nje gabim (i paparashikuar) e zuri korenti dhe per nje periudhe qe i ngjajti si nje jave, therriti per ndihme duke patur dridhje te tmerrshme. E zonja e shtepise pas shume kerkimesh per gjetjen e menyres se shpetimit i vajti mendja te hiqte prizen nga korenti. Cdo sekonde ishte me shume vlere.

Ndersa po shikoja nje dokumentar ne lidhje me eksperiencen nje personi qe ishte ringjalluar prej se vdekurish, personi shpjegoi sesi ne hyrjen e portes se ferrit ku shkonin personat qe nuk kishin marredhenie me Zotin, hynin me nje shpejtesi te madhe personat qe ishin larguar nga trupat e tyre fizike (pas eksperiences se vdekjes fizike). Sipas shpjegimit te personit, njerezit nuk kishin kohe te benin asnje tjeter vec te ulerinin nga tmerri qe po perjetonin per nje periudhe disa sekondash.

Ne fakt nje minute ka shume vlere. Secili nga ne mund te beje gjera te mira apo te keqija per veten dhe te tjeret, brenda nje minute. Dhe ne fakt vendimet merren brenda nje minute, pavaresisht sesa kohe ju ka dashur te mendojne per te marre ate vendim. Ne vendosim te inatosemi apo te mbetemi te qete brenda nje minute. Ne vendosim te japim nje buzeqeshje ose indiferentizem brenda nje minute.

Personalisht vendimi me i rendesishem qe mund te merret brenda nje minute eshte vendimi per t'i rregulluar gjerat me Zotin. Ti dhe une i kemi shkelur shumicen (mos them te gjitha) e ligjeve te Zotit. Dhe megjithese i kemi thene vetes "jam mire" brenda e kemi ditur qe ka dicka qe nuk shkon me pergjigjen qe i japim kerkimit te shpirtit per qetesi te vertete. Ne Mars 1994 une mora vendimin te kisha Paqe me Perendine dhe mund te them qe lutja qe i kam bere Zotit, ka qene gjeja me e rendesishme qe kam bere brenda nje minute ne gjithe jeten time.

Kush eshte minuta me e rendesishme e jetes sate? Me thuaj.

Te jesh i falur

Jo te pakta kane qene ditet kur marredhenia ime me gruan ka qene e mire. Gjithmone kishte nje shkak per t'u keqkuptuar. Sa e veshtire eshte te falesh kur mendon qe pala tjeter te ben te njejten padrejtesi apo nuk te shpreh mirenjohjen ne menyren qe e pret.
Marredheniet ndertohen ngadale dhe me veshtiresi dhe prishen shpejt dhe ne nje menyre qe veshtire te riparohen. Ne po vuajme si shoqeri per shkak te marredhenieve te prishura. Ndodh qe nje marredhenie megjithese eshte prishur ne siperfaqe duket sikur ekziston. Ndodh ne martese, me koleget e punes, me kusherinj ndodh dhe me Zotin.
Une kam bere kam shume gjera qe sipas librit te shenjte e prishin marredhenien time me Krijuesin. Ne fakt te dy palet kemi nevoje per njeri tjerin dhe te dy kerkojme restaurimin ne menyra te ndryshme. Ne fillim ndjenjat e mia me thonin qe Zoti te fal deri ne nje fare mase dhe per nje pjese te mekateve, kur mbushet kupa,mos e mundo me veten te kerkosh marredhenie.

Por ndersa kam lexuar ne Bibel, me ka dhene nje pamje tjeter. Jezusi erdhi nga perjetesia, per te me shpetuar nga mekatet e mia dhe me thote qe nese mekatoj, dhe shkoj tek Ai me zemer te penduar, AI me fal. E di qe kjo gje nuk eshte me ndjenja, por personalisht kam vendosur qe per ceshtjet shpirterore, nuk do te fus shume ne pune aresyetimin per gjera qe nuk i di. Une nuk linda me njohuri per Zotin apo planin e Tij per mua. Per shume vjet kam degjuar njerez qe kane vendosur standarte te ndryshme (shume te ndryshme nga njeri tjetri) se cila gje e kenaq Zotin apo na ben te drejte perpara Tij.

Ne fakt i cuditshem apo jo per ju, une kam vendosur TE BESOJ fjalen qe ai ka dhene permes njerezve te mbushur me frymen e shenjte. Dhe kjo fjale mua me thote qe nese pendohem, kerkoj falje tek Ai, jam i falur nga AI. Kjo me jep shprese per te filluar serisht marredhenien, sikur asgje s'ka ndodhur sepse Ai nuk e kujton mekatin tim ne marredhenien e re.
Kjo eshte fantastike per ta besuar qe eshte e vertete, por une e besoj dhe paqja ne shpirtin e tim e verteton kete.

Mendoj qe dhe ju keni mundesi te largoheni nga kompjuteri me nje ndjenje ndryshe, te patruar nga mekati juaj -ai qe bere sot apo dje, mos me thuaj qe s'ke bere apo menduar ndonje gje qe s'duhet ta beje.
Kur te degjohemi heren tjeter shpresoj qe jeni te "lare".

Jeta ne Toronto

Hey c'kemi?
U be ca kohe pa u degjuar bashke dhe keni te drejte, kam qene shume ne levizje. Ne fakt kam bere nje udhetim shume oresh dhe prej 2 muajsh jam ne Toronto, Kanada. Ju mund te pyesni c'dua une ne Toronto? Mire beni sepse dhe une nuk i di te gjitha pergjigjet, por jam duke besuar qe kam bere vendimin e duhur per kete kohe.

Ne fakt qe ditet e para pashe qe jeta ketu eshte shume ndryshe se ne Shqiperi. Gjeja e pare qe me beri pershtypje ishte ne aeroport kur transportuesi i valixheve tona, "Antuani" me dha celularin e tij per te marre ne telefon te afermit e mi, kur une fare mire mund te perdorja telefonin publik.
Pashe qe ketu njerezit kane bere "paqe" me natyren dhe kafshet, duken qe njerezit jane paqesore, nuk i gjuajne me shkelm qenve rruges.
Pashe qe kur njerezit jane ne situata te veshtira tregojme me shume nga brendesia e tyre. Qelluam te vinim ne kohen kur kompania e pastrimit te plehrave ishte ne greve dhe plehrat ishin kudo. Mendoj qe kjo gje ne Shqiperi do te ishte katastrofale, por dhe ketu gjeje njerez qe perpiqeshin te hidhnin plehrat me rregull si dhe ato qe nuk e vrisnin mendjen pervec se te hiqnin plehrat nga shtepia e tyre.
Kuptova qe nuk mjafton te jetosh ne nje vend te civilizuar per t'u bere me i civilizuar.

Takova shqiptare te llojeve te ndryshem, inkurajues dhe ndihmues, dyshues dhe te pakenaqur, qe kishin ardhur ilegalisht apo me letra te rregullta, te grupuar ose individualiste. Por dhe ata qe ishin te pakenaqur, nuk ktheheshin ne Shqiperi. SI perfundim nje gje me beri qe te them qe bera mire qe erdha - ne Toronto, ka nevoje per nje kishe shqiptare dhe ne kemi ardhur ne kohen e duhur per te bere te mundur qe te ndodhe. Zoti qofte me ne.

ndryshe

te votoj apo jo

Brezi im e ka shume te veshtire te vendose ne lidhje me voten. SHpesh i degjoj miqte e mi qe jane te zhgenjyer nga ajo qe shohin dhe degjoujne dhe thone qe nuk ja vlen te merresh fare me kete gje-dmth as te mos votosh.
Personalisht une gjithmone votoj-dhe votoj djathtas. Jam i njeanshem sepse partite e majta (ne njohurine time) vijne si nje pasardhje e partise se Punes dhe mendoj qe i jemi "mirenjohes" kesaj partie meme qe Shqiperia esht ene kete situate sot. Jo se nga ana djathtas eshte situata me e mire. Gjate 10 viteve te fundit ata qe me degjojne me thone "komunist" sepse jam shume kritik i gjerave qe ben e djathta.

Cfare mendoj une qe secili duhet te peshoje eshte cfare te mirash dhe cfare problemesh ka cdo alternative. Pavaresisht se une jam pro te drejtave te njeriut -ne thelb jam konservator i parimeve qe i quaj te shendosha dhe jam me afer grupimeve qe kane me shume parime te krishtera. Do te doja te votoja per Partine Demokristiane por duke i vezhguar nuk me ka pelqyer fare menyra se si menaxhohet drejtimi i partise dhe thithja e votave. GJithashtu Partia Republikane qe duhet te kishte mbrojtur me force te drejtat e pronareve-nuk beri me shume se ca vota abstenime dhe deklarata pa fuqi.

Keshtu qe deri tani mendoj qe vota ime do te shkoje ek Poli i Lirise-jo sepse jam shume i sigurte ne lidhje me aftesite dhe deshiren e tyre per te ndryshuar Shqiperine, por per te sjelle nje parti me te djathte ne parlament, per te zvogeluar absolutizmin ne parlament.

Inkurajoj secilin te votoje-ska rendesi se ne c'drejtim por le te thote dicka me voten duke besuar qe vota e tij do te numerohet sic duhet dhe do te ndikoje ne vleresimin e asaj qeveria qe duan shqiptaret.

7 prilli dhe NATO

Sa zhurme behet per ngjarje te tilla! Gjithe ajo fitore e madhe qe kemi hyre ne NATO. Ne fakt une jam shume interesuar te di nese te gjithe shqiptaret qe po bertasin apo komentojne te gezuar per kete ngjarje e kuptojne se cfare ka ndodhur. Apo ndodh qe kaq here eshte thene dicka e tille, dhe e besojne si nje te mire te vertete.
Nje rastesi e cuditshme eshte qe ne te njejten jave qe Shqiperia hyn ne NATO, ishte dhe pervjetori i 60 i pushtimit te Shqiperise ne Italia fashiste. Sa ndryshe jane njerezit, situatat dhe kohet. Por nje gje e kane te perbashket-Shqiptaret nuk jane te pavarur. Ndersa per vitet te tera ne kemi mesuar qe shume shqiptare dhane jeten per te mbrojtur pavaresine tone, ndersa Mbreti Zog kishte epitetin si "tradhetari" i Shqiperise, ai qe ia "shiti" Shqiperine dhe shqiptaret, Italise; sot kemi pamje tjeter. NATO'ja nuk erdhi te pushtoje Shqiperine sepse kane ikur kohet e pushtimit fizik. Tani Shqiperia me deshire perfshihet brenda nje force ushtarake qe eshte krijuar per te mbrojtur vendet anetare dhe per te nderhyre ne vende te tjera kur shkelen te drejtat e njeriut.

Per disa aresye une nuk jam shume entuziast:
-Ushtaret shqiptare do te kene me shume mundesi te zene vendin e shume amerikaneve te vrare ne vende te tjera, ndersa "mbrohen" te drejtat e njeriut. Ne luften kunder terrorizmit, ne vecanti atij islamik, Shqiperia zyrtarisht behet armike e grupeve te tilla, duke terhequr per here te pare vemendjen e grupeve te tilla per t'u hakmarre me vendet, ushtria e te cilave lufton ne vende te ndryshem te botes. Nuk di sesa entuziaste do te ishin shqiptaret nese ne te ardhmen me avionet ushtarake do te vinin jo vetem ata qe kthehem ne shtepi por dhe shume arkivole.
-NATO-ja eshte nje force ushtarake qe merr urdherat nga nje "qeveri" europiane e cila gjithmone e me shume po e rrit influencen ne Evrope dhe me tej. Ajo qe eshte parashikuar ne biblen e SHenjte eshte qe kur te vije fundi i kesaj bote nje nga gjerat qe do te ndodhe eshte dhe ardhja e nje qeveria mbareboterore e cila sigurisht do te kete ushtrine e saj. DHe cdo shtet, grupim qe nuk do te bjere dakort me rregullat e reja qe kjo qeveri do te nxjerre atehere do te behet objekt i ndeshkimit. A do te jete me kenaqesi Shqiperia e nje force te tille qe ne emer te "demokracise" ben lufte dhe perdor armet.
-Zgjidhja e paqes se vertete nuk vjen nga armet, por nga shpirti njerezor. Nuk e kane fajin armet ato qe vrasin njerez, por njerezit qe jane pas tyre. E liga nuk mposhtet me arme, por me te miren.
Ne si shqiptare duhet te kuptojme qe e ardhmja e Shqiperise nuk duhet te varet ne duart e kombeve te tjera, ashtu sic po demostrojme tani duke u futur ne NATO dhe duke kerkuar hyrjen ne BE, por duke u mbeshtetur ne aftesite tona, duke punuar sebashku seriozisht, duke luftuar te keqen ne shpirtrat tane dhe duke kerkuar te ecim sipas Librit te Shenjte. Jam i sigurte qe kjo e menduar nuk eshte ajo qe degjojme neper lajme perdite, por ja pse ne te gjithe kemi te drejte dhe aftesi te mendojme dhe te japim zgjidhjet tona.
Shqiperia ka nevoje per Shqiptaret.

ne dhomen e gjumit

Dhoma e gjumit eshte dhoma qe ekziston ne cdo familje, pa ate dhome gjerat nuk ecin normalisht. Ne nje shtepi normale gjen dhomen e gatimit dhe ngrenies, dhomen e ndenjjes, dhe dhomen e gjumit. Une nuk di se nga ka ardhur emri "dhoma e gjumit", ndoshta atehere ekzistonte nje dhome qe ishte "vetem" per gjume.

Megjithate tani ne dhomat tona te gjumit ka aktivitete me te shumta se vec gjume. Psh ne dhomen time martesore flen ende dhe vajza ime e vogel (sigurisht per mungese dhome tjeter), shihet televizor, lexohen libra, une i bie kitares, etj etj -s'po i emertoj te gjitha. Por sigurisht qe fleme dhe gjume, perndryshe do ta quanim "dhoma e punes se darkes".

Ajo qe me ben te mendoj eshte qe dhoma e gjumit eshte dhoma me private e cdo familjeje; nese ne ambjente te tjera mund te huje dhe dikush qe nuk eshte pjese e familjes, ne dhomen e gjumit JO. Eshte vetem per kohe private. Prandaj nje familje me mungesa dhomash nuk ishte familje e lumtur sepse kishte humbur vendi i fshehte. Secili prej nesh ka nevoje per nje vend qe e ka vetem per vete. Nje vend ku mund te pushosh, te mendosh, te rrish dhe vishesh si te duash, pa patur frike se po te shohin. Ne kemi nevoje per liri, ne kemi nevoje te mendojme lirshem dhe t'i japim liri mendimeve tona.

Ne dhomen tone te gjumit preferojme te jemi vetem dhe kjo ndodh dhe ne nje pjese te jetes sone private, ku kemi nje zone qe eshte 'vendi yne sekret'. Aty mund te gjesh lloj -lloj gjerash qe nuk donim apo do te na vinte dhe turp po t'i shikonin te gjithe. Duam qe kete dhome askush te mos na e hape.


Por ne fakt eshte Dikush qe hap cdo lloj kyci dhe dere, eshte Krijuesi qe ka bere shtepine. Ai mund te hyje ne cdo kohe ne shtepine qe na e ka mirebesuar, por duket qe eshte shume xhentil,dhe pret qe ta ftojme dhe t'i themi: "Eja, ma pastro dhomen e gjumit, nga te gjithe mbeturinat e te sotmes dhe te shkuares. Nuk dua te kem surpriza diten qe do te jem perballe teje".

Nje lutje e sinqerte merr nje pergjigje te vertete.

Preferoj te jem i sinqerte me Zotin.

Pse perdor Biciklete?

Bicikleta eshte bere nje shoqe e mire qe prej rreth 25 vjetesh. Ne fillim me ndihmen e vellait tim mesova t'i jap nje biciklete femerore italine Bianka, derisa na e vodhen ne koehn kur vidhej gjithcka. Me pas 2 bicikleta te tjera m'i moren per shkak se une mendoja qe ishin aq tesigurta sa nuk i kontrollova. Bicikleta qe kam tani eshte nje gjysme sportive me goma te holle dhe e mire per rruge te pa gropuara.

Nuk e nderroj bicikleten per vlerat e saj me asnje mjet tjeter transporti.Jo se makina nuk eshte e mire por preferoj qe per pune individuale brenda qytetit te perdor bicikleten. Per ata qe nuk i dini po listoj disa nga aresyet qe bicikleta duhet te jete nje nga mjetet kryesore per levizjen tuaj.

Kushton lire. Krahasuar me mjete te tjera te transportit kostoja e blerjes se nje biciklete eshte me e lire se cdo mjet tjeter. Sigurisht qe gjen me cmime te ndryshme, por me 10.000 lek mund te gjesh nje qe te mbaron pune per disa vjet.
Kosto te ulet mirembajtjeje. Ne llogaritjet e mia nuk i kaloj 2000 lek/vit harxhime per te rregulluar dicka ne biciklete.
E shendetshme. Permes bicikletes nje person si une qe kalon shumicen e kohes ulur, vendos ne levizje organizmin e tij , per te shmangur semundje qe vijne nga mungesa e levizjes.
Ekologjike. Perderisa nuk perdor produkte te naftes, nuk nxjerr gazra qe clirohen ne atmosfere dhe qe jane te demshem per organizmin. Ambjenti ku jetojme eshte mjaft i ngarkuar me ndotje industriale dhe nga makinat dhe secili mund te kontribuoje per te zvogeluar ndotjen. Shpesh shikoj qe njerez dhe kur shkojne per te blere buken, shkojne me makine. Nga ana tjeter makina po perdoret si nje mjet per te treguar dhe fuqine financiare te dikujt keshtu qe po perdoret dhe rendom "sa per tu dukur". Do te sugjeroja qe makinat te perdoren aty ku vertet eshte e nevojshme.
Mbaron pune ne trafik te renduar. Te gjithe jemi deshmitare te asaj qe jo rralle te duhet te presesh gjate per te kaluar neper disa rruge, me biciklete une nuk e kam kete problem te parakaloj makina te shpejta, te cilat presin rradhen.

Ju patjeter qe mund t'i shtoni kesaj liste dhe perfitime te tjera te perdorimit te bicikletes. Por ajo qe eshte e rendesishme eshte qe te perpiqesh te perdoresh bicikleten, per vete dhe per te tjeret.

Pas dushit

Nuk di per ju, por nje nga gjerat qe me jep kenaqesi eshte te larit ne dush. Jam i lodhur apo i stresuar, por gjithmone pas dushit ndihem i lire. Duket sikur bashke me djersen largohet nje barre e padukshme per te cilen nuk kam shpjegime, vetem di ta perjetoj.Nuk ka me mire se te kesh mundesi ta fillosh diten nga fillimi, pavaresisht asaj qe te ka ndodhur.

Pas nje stresi ne pune, nje debati me dike apo nje lodhjeje fizike, dushi eshte nje nga preferencat e mia. Sigurisht me e mira eshte kur ke dike qe te ferkon kurrizin, por kjo eshte ceshtje tjeter.

Ne fakt kur do te lash apo freskosh trupin eshte shume me e lehte se kur do te pastrosh apo freskosh shpirtin. Kjo e fundit eshte me e nevojshme dhe me e veshtire. Gabimet qe bejme ndaj njerezve apo ndaj Zotit na e bejne jeten me te ngarkuar dhe perpiqemi te lahemi me menyrat tona. Nuk di sesi eshte eksperianca juaj, por mua me ka funksionuar dicka.
I jam lutur Zotit te Bibles dhe i kam kerkuar falje per deshtimet e mia, gabimet e mia dhe mekatet e mia. Si per cudi, dmth e pashpjegueshme, pas kesaj jam sikur kam bere nje dush, por kete radhe nga permbrenda.
Ne fakt me duhet shpesh ta bej kete dush, sepse kam nevoje per te vazhdimisht.

PSE NDRYSHE?

Secili prej nesh eshte krijuar unik, te jete i ngjashem me te tjere ne fusha te ndryshme, por unik. Secili prej nesh ka pamje te ndryshme, karakter te ndryshem, deshira te ndryshme dhe aftesi apo dhunti te ndryshme.
Ndryshueshmeria eshte keqkuptuar neper shekuj per breza dhe civilizime te ndryshme. E reja nuk eshte pritur mire nga e vjetra. Mendimi i ri gjithmone ka qene i kundershtuar nga mendimi i shumices; pse? Sepse ishte ndryshe.
Duket qe dhe sot shoqeria jone nuk e kupton dhe pranon plotesisht idene e te qenit ndryshe. Kundershtimi i te qenurit ndryshe reflektohet ne menyra te ndryshme qe nga injorimi dhe deri tek ndjekja apo persekutimi.
Kjo faqe interneti nuk eshte se do te sjelle ndonje ndryshim te papare ne historine e shqiptareve, por ju siguroj qe do te jete NDRYSHE.

Do te jete nje faqe ku secii ne kohe te ndryshme mund te gjeje perkrahje per idete e veta apo te sfidohet per menyren e jeteses. Ketu asnje lexues nuk do te largohet pa reaguar: disa do te thone do te kthehem serisht ne kete faqe dhe do e vendosin si Bookmarks apo Favorites dhe te tjere do te bezdisen dhe do te perpiqen ta harrojne kohen qe harxhuan ketu. Sidoqofte NDRYSHE do te vazhdoje te flase pa patur frike nga njerzit apo te berit gabim.

NDRYSHE do te jete nje faqe ku kendveshtrimi per te verteten do te ndryshoje per lexuesit, ate qe disa e quajne te vertete relative do te behet absolute dhe anasjelltas. Kjo eshte nje faqe ku MENDIMTARI do te shkruaje mendimet e tij, por dhe ju jeni shume te mirepritur te beni komentet tuaja.

Shihemi ketu rrotull, mos me lini vetem me mendimet e mia, me sfidoni :)

MENDIMTARI